عشقولانه

گر پرسی ز

من

، درس دوستی ز که آموختی؟

خواهم گفت: تو حکیم مکتب عشقم بودی…

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

لحظه ای مکث نما؛

آرزویم اینست:

نرود دلخوشی از عمق وجودت هرگز..

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گر بدانم روز مردن از مزارم میگذری

سال و ماه و روز و

شب

در انتظار مردنم…

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شب

پر از خستگی،

من

پر از ابر بودم

شب

به پایان

من

به باران
مگر می رسیدم؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

در را باز کن خبری دارم ، قلبم را بشکاف نامه ای دارم ، نامه را باز کن ، دوستت دارم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

الهی روزگارت آفتابی / الهی شامگاهت ماهتابی / الهی در همه دوران عمرت / به قلب هرکه خواهی راه یابی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

وقتی تو نیستی بلاتکلیفم مثل گل آفتابگردان در روزهای ابری

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

از مضارع ها و ماضی ها خسته شده ام ، دلم برای یک حال ساده تو را دیدن تنگ است . . . !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

من

در این شهر غریبم و در این خاک فقیر / به ک
من

د تو گرفتار و به دام تو اسیر
عشق چنان در دلم افروخته بود / دیده گر آب نمی ریخت جگر سوخته بود . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

با جمله ی رندان جهان هم کیشم / خیام ترانه های پر تشویشم

انگار شراب از آسمان می بارد / وقتی که به چشمان تو می اندیشم . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دی

شب

خواستم واسه دل خودم فال بگیرم
وقتی فالنامه را باز کردم چشمم به شعری افتاد که هیچ ربطی به دلم نداشت

تازه فهمیدم که دلم مال خودم نیست . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هربار که تو میخندی ، تعادل این شهر بهم میخورد ، اما تو بخند

زندگی را برای از نو ساختن ، بهانه ای باید . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گفتی که دنیا را پر از غم دوست داری / پس مطمئن هستم مرا هم دوست داری

گفتی نمی خواهی ببارم عشق / اما شعر غریبی را که گفتم دوست داری . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آسمونتم ، می توانی همیشه بارونو تو چشمام ببینی

زمین مال زمین خوارها ، فضا مال فضا پیماها ، فقط تو مال
من

. . . !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

عاشقانه دوستت خواهم داشت بی آنکه بخواهم دوستم داشته باشی

و عاشقانه در غمت خواهم مرد بی آنکه بخواهم در مرگم اشک بریزی . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مشترک گرامی ورود شما به قلب فرستنده ی پیام با موفقیت انجام شد .

خروج امکان پذیر نمیباشد !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ای بهانه ی زندگی ام

تو را دوست دارم به اندازه ای که نه می توانم بنویسم و نه ابرازش کنم

پس تو با قلبت که دریایی بی کران است احساسش کن

دوستت دارم تا زمانی که دوست داشتن معنا دارد . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مترسک به گندم گفت :

مرا برای ترساندن آفریدن اما
من

تشنه ی عشق پرنده ایشدم که سهمش از
من

گرسنگی بود . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شب

در خم گیسوی تو عابر میشد / با هر نفست بهار ظاهر میشد
ای فلسفه ی شگفت ، افلاطون هم / با دیدن چشمان تو عاشق میشد . . .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

اتل متل دلبرک ، دلم برات زده لک ، چه با پیام چه با تک ، بیادتم عسلک